دسترسي به اخبار ايران براي در يانوردان

بزرگترين مشکل برای دريانوردان دوربودن ازاخبارواتفاقات روزمره است. بویژه برای کسي که می خواهد علاوه براخبارجهان بطوراعم، از اخبار وطنش نیزبطور اخص آگاه شود. پهلو گرفتن کشتي در بندرمصادف است با هجوم مسؤلين کشتیرانی ومأمورین جورواجور( نماينده شرکت کشتيرانی، قرنطينه، پليس بندر، پلیس گمرک، ای می گرايشن، مسؤلين محيط زيست، مسؤلين گمرک، مامورین کنترل کالا های آتش زا، تحويل وتحول وسائل الکترونيک سفارش داده شده ونظارت بر نصب وآزمايش آن دستگاه ها، نظارت بر تخليه وبارگيری ، کنترل دستگاهها ووسائل ايمنی، جرثقيل ها، کنترل سيستم آتش نشانی کشتی و... وهمه این چک آپ ها و کنترل ها توسط مأمورينی انجام مي شود که دربیشتر کشورهای آفریقائی وآسیائی سوهان اعصابند، تا مامورین وظیفه شناس ... ).
این گونه گرفتاری ها، که کاهش وافزایششان درهر بندرمتفاوت است، فرصت وامان راچنان از آدم می ربايند که پی گیری خبری درراديوويا تلويون تبدیل می شود به یک امرتقریبن محال. روزنامه ومجله ای که به دست می آوری، پراست از اخبارمحلی. از ايران ودرايران هیچ خبری نیست، خواننده برزیلی، چینی یا مکزیکی را چه غم به اين که درایران چه میگذرد. شاید اصلن نداند ایران خوردنیست یا پوشیدنی. درساحل دسترسی به اينتر نت هست ولی کو وقت، کو فرصت.
گاه ۳ تا ۴ بندررا درفاصله اي کوتاه طی ميکنی ( اکثر بنادر ژاپن ، بنادرچين وبنادراروپائی بيش از چند مايل دريائی* ازهم فاصله ندارند) بسيار اتفاق می افتد که ۳ روز پيا پی فرصت خواب دست نمیدهد وعجبا ! ازبدن انسان، چه زود به این سختی ها عادت می کند.
شرکت های کشتيرانی برای صرفه جوئي بيشتر، درهرجا ودرهرچيزکه بتوانند سروته را مي زنند. خصوصا درامرپرسنل. شغل۴ افسررا به ۲ افسرواگذار مي کنند، بدون حقوق و مزایای بیشتر. اکثر افسرانی که از طرف شرکت استخدام می شوند روسی، لهستانی، اوکراينی، فيليپينی يا چينی هستند. بسياری ازآنها( به جز فيليپيني ها) غيراززبان مادری به هيچ زبان ديگری آشنا نيستند وچقدر وقت تلف مي شود تا مطلبي را به آنها تفهيم کني، وقتي که هر دقيقه اش طلاست.
این یک دیدگاه از بعد درساحل بودن و توقف درکناراسکله وسروکله زدن باافسران زبان نفهم.
دردريا و بدوراز ساحل وضع ازاين بهتر نيست. يا با طوفان دست به گريبانی يا وضعيت جوي چنان است که هيچ موج کوتاه وبلندی اخباری ازوطن به تو نمی رساند. بريده روز نامه هائی دررابطه با اخبارايران که فاميل می فرستد، يا در بين راه درپست بنادر آفريقائی گم وگورمی شوند، يا اگر به دستت برسند ماهها ازتازگی و آپديت آن گذشته است.
چنین است که خبرذبح اسلامی بختیار چندین روز پس ازوقوع، از طريق راديو دويچه وله در لنگرگاه بندر( هنُگ کونگ) به گوشت می رسد. روزها، چه بساهفته ها پس از قتل فروهرها، پوينده ، مختاري وگلوله خوردن حجاريان، برحسب تصادف دریکی از بنادرازخبرش آگاه میشوی.
نام اکبر گنجی رادر بندر(کوبه) در ژاپن، ازـ بی بی سی ـ ، خيلي کوتاه ومختصرمی شنوی. به همين خبرکوتاه بايد اکتفا کرد منبع خبر رساني ديگري براي تکميل اطلاعات، فعلن موجود نيست .
چندهفته بعد، همزمان با ديدار فاميل درمرخصی کوتاهی درآلمان، درگوگل به دنبال مطلبی در باره گنجی هستی. مانیفستش را پرينت ميکنی، با عجله می خوانی، دردريا وقت برای توریست های ثروتمند آمریکائی واروپائی، که مشتری دایمی شرکت ما وکشتي ماهستند، فراوان ولي برای توکم، خیلی کم است.
خبرپنجمين سال زندانی بودن اکبرگنجی را میخوانم و بخود می گویم: چه ملتی هستیم ما ؟ نخبگانمان را، سرمایه مملکت مان را به دست خود، از بین می بریم ؟
´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´
* یک ميل دريائی مساوی است با ۱۸۵۲ متر